Διὰ τὸν ἀρχιμουσιπον' Φαλμὸς’ τοῦ Δαυΐδ..
Οἱ“ οῦρανοὶὢωγοῦπαπὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ, τὸ ἔρ- γον δὲ τῶν χαρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλε: τὸ στερέωμα. Καθ’ ἡμέραν μετ᾽ εὐγλωττίας λαλεῖ (τὸ στερέωμα) πρὸς ἧμᾶς. τὰς νύκτας ἆναγγέλλε: ἡμῖν γνῶσιν. Δ:- ὃαχαὶ ::αὶ λόγο: δὲν. ἐκφέρονταε, .οὔτε ἀκούετα: ἡ φωνὴ αὐτῶν (τῶν σωμάτων τῶν ἄκαρπζόντων τὸ στερέωμα). Καὶ ὅμως ἐφ’ ὅλης τῆς γῆς φαίνεται ἡ ἁρμονία των καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οζκὠμένης δια- δξδεταχ ἡ ἔπφρασξς των, ἔνθα ὁ ἤλως ἔθετο τὸ σχή- νωμο’: αὐτοῦ. Αὐτὸς δμο:άζε:μ. ὲ νυΕφίον' ἐξερχόμενον ἐκ. τοῦξθαλάμου, ἀγάᾖλὲτα: ὧς ἥρως ἕτο:μος ἵνα ἅανὐσῃ τὴν πορείαν αὐτοῦ. ’᾿Αφ ἑνὸς ἄκρου τοῦ οὐ- ρανοῦ ἐξέρχετα: καταντᾷ δὲ μέχρ: τοῦ ἄλλου, καὶ τῆς θερμότητος αὐτοῦ οὐὃεὶς στὲρὲπαα 6Ο νόμος τοῦ Θεοῦ εἶνα: τέλὲως, τῆς ψυχῆς ἐστὶν ἀνακούφισις. 6Η μαρτυριο: τοῦ Κυρωυ ε:να: ταῦτ'); καὶ σοφίας πλη- ροῖ τοὺς ἀπαιοὲύτους. Το: προσ τάγματα τοῦ Κυρίου, εὐθέα (ὄντα), εὔφοαίνουσ: τἠν παρἓἕαν, ’αἱ δ’ ἐντολαὶ τοῦ Κυςίου, δαυγεῖςζοὗσαἠ φωτίζουσι τοὺς ὀφθαλμούς. Ὅ φόβος Κυ'ίου εὶνα: ἁγνὸς καὶ ὃ .αμέν::΄ αἰωνίως αἱ δὲ ἀποφάσε: ς Κυρίου εΞνα: Σὢἀλῃθε ;. ἅτ’ αοα: δὲ καὶ δίπα:α:. Ἐπιθυμ ηταὶ μὲν ὑπὲρ χρυσ: 'ον ͵:΄αὶ λίθον πο- λὐτ:μον, γλυκαα: δὲ ὑπὲρ μέλ: καὶ Ληρ: ΄ον τῆς τζου- φήμζ. τόλως).ΚαὶὁΞοῦλός σου ἀπ :βῶς φυλάττε: αὐτὰς, ὲλπίζε: δὲ ἀμο:βἡν μεγίστην. 'Γξς γ:νώσπὲ: τἁ ἑαυ- τοῦ παραπτώματα; Ἐκ τῶν κρυφίων ἀπάλλαξον με. Καὶ ἀπο τοῦ νὰ μ: μῶμα: τοὺς αὐθάδεις σῶσον τὸν δοῦλόν σου ἵνα μὴ μὲ κατακυριεύσωσ: τότἑ θέλω οἶσθα: ἄμωμος χαὶ καθαρος ἀπο αμαρτίας μὲγἀ-᾽ λης. Τὰ λόγια τοῦ στόματός μου ::αὶ τῆς παρ-
