ἂς προσπέσωμεν νῦν εἰς χεῖρας Κυρίου, τοῦ ὁποίου ἡ εὐσπλαγχνία εἶναι ἄπειρος, εἰς χεῖρας δέ ἀνθρώπου οὐδέποτε θέλω ὑποπέσει.)
Ἐλεήμων καὶ εὔσπλαγνε, ἡμάρτομεν ἐνώπιόν Σου, οἴκτειρε ἡμᾶς καὶ σῶσόν μασ.
Ψαλμὸς τοῦ Δαυἶδ. Πρὸς Σὲ, Κύριε, τὴν ψυχήν μου προσφέρω. Θεέ μου, ἐπὶ Σὲ ἐλπίζω ἵνα μὴ καταισχυνθῶ, καὶ μὴ οἱ ἐχθροί μου καταγελάσωσιν ἐπ᾽ ἐμέ. Ἅπαντες δὲ οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ Σὲ δὲν θὰ καταισχυνθῶσιν, ἀλλὰ καταισχυνθήσονται πάντες οἱ ἀνομοῦντες μάτην. Τὰς ὁδούς σου, Κύριε, φανέρωσόν μοι, δίδαξόν μοι τὰς τρίβους σου. Ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου, καὶ δίδαξόν με ὅτι Σὺ εἶ Θεὸς ὁ σωτήρ μου, καὶ ἐπί Σε ἐλπίζω καθ᾽ ἐκάστην ἡμέραν. Μνήσθητι, Κύριε, τῶν οἰκτιρμῶν σου, καὶ τοῦ ἐλέους σου, διότι αἰώνιοι εἰσί. Τὰς ἁμαρτίας τῆς νεότητός μου καὶ τὰ πταίσματά μου μὴ μνησθῆς, ἀλλὰ, μνήσθητι ἐμοῦ κατὰ τὸ ἔλεός σου καὶ ἕνεκεν τῆς ἀγαθότητός σου, Κύριε. Ἀγαθὸς καὶ εὐθὺς ὁ Κύριος, διευθύνει τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐν ὁδῷ σωτηρίας, ὁδηγεῖ τοὺς πραεῖς μὲ δικαιοσύνην, καὶ διδάσκει τοὺς εὐπειθεῖς ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ. Πᾶσαι αἱ ὁδοὶ Κυρίου ἔλεος καὶ ἀλήθεια εἰσὶ διὰ τοὺς φυλάττοντας τὴν διαθήκην καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ. Ἕνεκα τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, συγχώρησον τὰ παραπτώματά μου, ἅτινα μεγάλα εἰσί. Τίς ὁ ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον; ὁ διευθυνόμενος πρὸς τὴν ὁδὸν ἥν
