Οἱ ἄνθρωποι παρατηροῦντες τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Παντὸς, βλέπουσι ὅτι πᾶσα ὕπαρξις ὑπόκειται εἰς μεταβολὴν πλὴν Σοῦ· ὅτι μετ’ ἀριθμήσεως καὶ ζυγίου τὸ πᾶν ἐγένετο, καὶ ὅτι ἕκαστος παρ’ ἑνὸς μόνου Ποιμένος ἐξαρτᾶται.
Ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους τοῦ κόσμου, πάντα ἐνδεικνύουσι τοῦτο εἰς ἡμᾶς, ἥ τε Ἄρκτος καὶ ἡ Μεσημβρία καὶ ἡ Ἀνατολὴ καὶ ἡ Δύσις· ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ πιστοὶ μάρτυρες εἰσὶν, ὁ μὲν ἐκ τοῦ ὕψους, ἡ δὲ ἐκ τοῦ βάθους. (Μαρτυροῦσι καὶ ἀγγέλλουσι κτλ.)
Πᾶσα ἡ κτίσις παρὰ Σοῦ, ὦ Κύριε, ἔλαβε τὴν ὕπαρξιν καὶ σύνδεσιν. Σὺ εἰς τὸν αἰῶνα μένεις, τὸ δὲ πᾶν ἀπόλλυται· διὸ ὅλα τὰ πλάσματα Σὲ ὀφείλουσι νὰ δοξάζωσιν, ὡς ἅπαντα ἔχοντα ἕνα μόνον πατέρα.
Μαρτυροῦσι καὶ ἀγγέλλουσιν ὁμοθύμως ὅτι ὁ Κύριος Εἰς ἐστι καὶ Ἓν τὸ ὄνομα αὐτοῦ.
Εἰς δὲ τὸν νόμον σου, Κύριε ἡμῶν, εἶναι γεγραμμένον·
Ἄκουσον Ἰσραὴλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν, εἶναι Κύριος Μόνος.
Ὁ Κύριος τοῦ κόσμου, ὁ βασιλεύων πρὸ τῆς τοῦ παντὸς δημιουργίας, ἀφοῦ κατὰ τὸ θέλημά του ἐποίησε τὸ πᾶν, μέ τ’ ὄνομα βασιλέως ἐκλήθη.
Καὶ ἀφοῦ τὸ πᾶν θὰ λάβῃ τέλος, αὐτὸς μόνος θὰ βασιλεύῃ ἐσαεὶ ἰσχυρός.
