ΔΑΛΙΝΙΒΙΆΔΗΣ 8ή
ΑΛ. Ναί.
ΣΩ. Ὅταν δέ γέ πού τινες μὴ οἴωνται εἰδέναι, ἄλλοις τιαραδιδόασι ;
ΑΛ. Πῶὸς δ᾽ οὔ:
ΣΩ. Οὐκοῦν οἱ τοιοῦτοι τῶν μὴ εἰδότων ἀναμάρτητοι ζῶσιν διὰ τὸ ἄλλοις περὶ αὐτῶν ἐπιτρέτιειν :
ΑΛ. Ναί.
ΣΩ. Τίνες οὖν οἵ ἁμαρτάνοντες ; οὐ γάρ που οἵ γε εἰδότες.
ΑΛ. Οὐ δῆτα.
ΣΩ. ᾿Επειδὴ δ᾽ οὔθ᾽ οἱ εἰδότες οὔθ᾽ οἵ τῶν μὴ εἰδότων εἰδότες ὅτι οὐκ ἴσασιν. ἢ ἄλλοι λείπονται ἢ οἱ μὴ εἰδότες, οἰόμενοι δ᾽ εἰδέναι :;
ΑΛ. Οὔκ, ἀλλ᾽ οὗτοι.
ΣΩ. Αὕτη ἄρα ἡ ἄγνοια τῶν κακῶν αἰτία καὶ ἡ ἐπονεί- διστος ἀμαθία;
ΑΛ. Ναί.
ΣΩ. Οὐκοῦν ὅταν ἧ περὶ τὰ μέγιστα. τότε κακουργοτάτη καὶ αἰσχίστη ;
ΑΛ. Πολύ γε.
ΣΩ. Τί οὖν ; ἔχεις μείζω εἰτιεῖν δικαίων τε καὶ καλῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ συμφερόντων ;
ΑΛ. Οὐ δῆτα.
ΣΏ. Οὐκοῦν περὶ ταῦτα σὺ φὴς πλανᾶσθαι ;
ΑΛ. Ναί.
ΣΩ. Εἰ δὲ πλανᾷ, ἄρ᾽ οὐ δῆλον ἐκ τῶν ἔμτιροσβδεν ὅτι οὐ μόνον ἀγνοεῖς τὰ μέγιστα. ἀλλὰ καὶ οὐκ εἰδὼς οἴει αὐτὰ εἰδέναι ;
ΑΛ. Κινδυνεύω.
ΣΩ. Βαβαῖ ἄρα, ὦ ᾿Αλκιβιάδη, οἷον τιάθος τιέπονθας" ὃ ἐγὼ ὀνομάζειν μὲν ὀκνῶ, ὅμως δέ, ἐπειδὴ μόνω ἐσμέν, ῥητέον: ἀμαθίᾳ γὰρ συνοικεῖς. ὦ βέλτιστε, τῇ ἐσχάτη, ὡς
οι δίγετι: λέγε Β {{|118 Ὁ τ οἵε: Τὶ : οαι. Β [|ΠὉ 1 οἷον Τ : ποῖον Βὶ Π Βὺ πγάτη Βὶ : αἰσμίπτη Τ.΄
δ"
118 �
