8
Και αυτοί μεν οι αείμνηστοι απέθανον. Ο δε υπέρ ελευθερίας σπινθήρ δεν εσβέσθη εις τας καρδίας των Ελλήνων, αλλά μετά καιρόν τινα τον ανεζωπύρησαν Έλληνές τινες εις την Ρωσσίαν διατρίβοντες, οίτινες εσύνθεσαν εν είδος Εταιρίας, εις την οποίαν εισήγαγον, όσους εγνώρισαν έχοντας πνεύμα φιλελεύθερον, και δια μέσου Απεσταλμένων εις διάφορα μέρη της Ελλάδος σηνήνωσαν εις τον σκοπόν τούτον άπαντας σχεδόν τους προκρίτους και αρίστους των Ελλήνων. Και μάλιστα εις την Πελοπόννησον ουδείς των επισήμων Αρχιερέων, και Προεστώτων και λοιπών Προκρίτων έμεινεν αμύητος.
Η δε περί τούτου κατήχησις ην τοιαύτη. Είχον τεταγμένους τρεις Βαθμούς, τον μεν ονομάζοντες των Συστημένων, τον δε των Ιερέων, τον δε των Ποιμένων. Και έκαστος τούτων είχε ιδιαίτερον τρόπον Κατηχήσεως, εφοδιαστικών Γραμμάτων, και Σημείων, δια τε χειρονομιών και δια λέξεών τινών. Και εις μεν τον πρώτον Βαθμόν εισήγαγον τους χυδαίους και απαιδεύτους. Εις δε τον β΄ τους επισημότερους και πείραν έχοντας πραγμάτων. Εις δε τον γ΄ ολίγοι τινες εισήχθησαν οι εκλεκτότεροι, και οι ανέκαθεν εισχωρήσαντες εις τα της Εταιρείας πράγματα. Είχον δε και δύο άλλους Βαθμούς δια τους Καπιτανέους και υπαλλήλους των. Και οι μεν πρώτοι ωνομάζοντο Αρχηγοί των Αφιερωμένων, οι δε, Αφιερωμένοι. Τα δε σημεία των κατωτέρων Βαθμών εγνώριζον οι των ανωτέρω, ουχί δε και ανάπαλιν. Η δε εισαγωγή εις ένα έκαστον τούτων των Βαθμών εγίνετο δια πολλής εξετάσεως, ώστε εις τον β΄ και γ΄ Βαθμόν ήσαν ικαναί ημέραι διωρισμέναι δια την εξέτασιν και δοκιμήν του εισαγωμένου, όστις μετά την εισαγωγήν εδύνατο να εισάξη και αυτός άλλον κατά τον εφεξής τρόπον. Ο Κατηχών, αφού ελάμβανε ένορκον την υπόσχεσιν παρά του Κατηχουμένου περί της διαφυ-
