Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/51

37

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

Κάστορά θ’ ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα, (950)
Μόψον τ’ Ἀμπυκίδην ἰέναι πρὸς τέρματα μόχθου.
αὐτάρ ἐμοὶ Μήδεια συνέσπετο μούνη ἀπ’ ἄλλων.
ἡνίκα δ’ εἰς σηκοὺς ἱκόμην ζάθεόν τε θεράπνην, 950
χώρῳ ἐπὶ πλακόεντι βόθρον τρίστοιχον ὄρυξα,
φιτρούς τ’ ἀρκεύθοιο καὶ ἀζαλέης ἀπὸ κέδρου (955)
ράμνου τ’ ὀξυτέροιο πολυκλαύτων τ’ αἰγείρων
ὦκα φέρων νήησα πυρὴν ἔντοσθε βόθροιο.
πολλὰ δέ μοί φέρε φάρμακ’ ἐπισταμένη Μήδεια 955
φωριαμῶν ἀνελοῦσα θυώδεος ὑπ’ ἐξ ἀδύτοιο.
αὐτίκα δ’ οὐλοπλάσμαθ’ ἐπὶ πλεκταῖς ἐπονεύμην, (960)
ἐν δὲ πυρῇ ἐνέβαλλον ἰδ’ ἔντομα θύματ’ ἔρεζον
σκύμνους παμμέλανας σκυλάκων τρισσοὺς ἱερεύσας.
αἵματι δ’ αὖ χάλκανθον ἰδὲ στρούθειον ἔμιξα 960
κνῆκόν τεν σχιστήν, ἔπι ετ ψύλλειον ἀηδὲς
ἄγχουσάν τ’ ἐρυθρὴν ἰδὲ χάλκιμον. αὐτάρ ἔπειτα (965)
νηδύας ἐμπλήσας σκυλάκων φιτροῖς ἐπέθηκα·
ὕδατι δ’ αὖ μίξας λοιβὰς χεόμην περὶ βόθρον,
ὄρφνινά θ’ ἑσσάμενος φάρη καὶ ἀπεχθέα χαλκὸν 965
κρούων ἐλλισάμην. αἳ δ’ ὀτραλέως ὑπάκουσαν
ῥήξασαι κενεῶνας ἀμειδήτοιο βερέθρου (970)
Τισιφόνη τε καὶ Ἀληκτώ καὶ δῖα Μέγαιρα
πεύκαις ἀζαλέαις φόνιον σέλας αἰθύσσουσαι.
καίετο δ’ αὐτίκα βόθρος, ἐπεσμαράγει δ’ ὀλοὸν πῦρ· 970
λιγνὺς δ’ αἰθαλόεσσα χύθη περιμηκέϊ καπνῷ.
αὐτίκα δ’ ἐξ Ἀίδαο διὰ φλογὸς ἠγέρθησαν (975)