Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/39

25

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

αὐτὰρ ἐμ’ ἤνωγον κλῇσαι θεὸν ἠδὲ γερῆραι,
ὄφρα κεν ἁντομένοις νόστον μελιηδέ’ ὀπάσσαι. (620)
ἀλλ’ ὅτε δὴ θυέεσσι λιτῇσί τε γουνασάμεσθα,
Ἀργῴην ποτὶ νῆα κατήλθομεν. ἐν δ’ ἄρα Τῖφυς
ἥρωας πρύμνηθεν ἐκέκλετο· ἐν δ’ ἄρα πάντες 620
ἐσσύμενοι θώκοισιν ἐπὶ προτέροισι κάθιζον
βάντες ὑπὲρ τοίχοιο καὶ εἰρεσίης μνώοντο. (625)
ἀπροφάτως δ’ άπὸ γῆς στρεπτοὶ λύοντο κάλωες,
πείσματα δ’ ἡπλώθη· κραιπνὸν δ’ ἀπὸ Δινδύμου ἄκρης
ἴκμενον οὖρον ἐφῆκε Ῥέη λιπαροκρήδεμνος. 625
ἡμεῖς δ’ αὖτ’ ἐπὶ νηὶ γεράσμια πέμπομεν ἱρὰ
βωμὸν ἐπιστέψαντες ἐπ’ ἐσσομένοισι πυθέσθαι (630)
Πεισματίῃ, τόθι πείσματ’ εἐργομένης λύθεν Ἀργοῦς.
Αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ὀθόνας ἀκάτου πλήρωσεν ἀήτης,
θῦνε διαπρήσσουσ’ ἁλιμυρέα κύματα πόντου, 630
Μύσια δὲ σχεδόθεν παραμείβετο πείρατα γαίης·
αἶψα δὲ Ῥυνδακίδας προχοὰς ἤμειψε θέουσα, (635)
καλούς τ’ ἐς λιμένας ψαμαθώδεας εἰσεπέρησε,
κέλσε δ’ ἐπ’ αἰγιαλῷ· προτόνοις δ’ ἐπὶ χεῖρα βαλόντες
ἱστία μηρύσαντο καὶ ἄμφ’ ἱμᾶσιν ἔδησαν, 635
κλίμακα δ’ ἐξώκειλαν ἐπὶ χθονός, ἐκ δ’ ἔβαν αὐτοὶ
σίτου καὶ πόσιος λελιημένοι· ἀμφὶ δὲ κνημὸς (640)
Ἀργάνθου κατέφαινε βαθυσκόπελοί τε κολῶναι.
Ἡρακλέης δ’ ἠπείγετ’ ἀν’ ὑλήεντας ἐναύλους
τόξον ἔχων παλάμαις ἰδὲ τριγλώχινας ὀιστούς, 640
ὄφρα κε θηρήσαιτο, πόροι δ’ ἐπὶ δόρπον ἑταίροις
ἢ σύας, ἢ πόρτιν κεραήν, ἢ ἄγριον αἶγα. (645)
τοῦ δ’ ἀφαμαρτήσαντος Ὕλας ἐξίκετο νηὸς
λάθρη ἐπισπόμενος· σκολιῇς δ’ ἀλίτησεν ἀταρποῦ
ὕλῃ ἔνι πλαγχθείς, ἐν δὲ σπέος ἤλυθε νυμφῶν 645
λιμναίων· αἳ δέ σφιν ἐσαθρήσασαι ἰόντα