Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/35

21

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

δεῖπνά τε καὶ κλισίην δόρπου µεμνήμεθ’ ἕκαστοι. 500
δὴ τότε κεκλιµένοισιν ἐπήλυθε Κύζικος ἥρως,
ὃς Δολιέων ἤνασσε περικτιόνων ἀνθρώπων,
Αἰνῆος φίλος υἱός, ὂν ἡ τέκε δῖα γυναικῶν, (505)
Εὐσώρου θυγάτηρ, Αἰνήτη καλλιπάρῃος·
ὃς ῥα φιλοξενίῃ Μινύας ἐγέρηρεν ἄπαντας 505
σφάζων πῖά τε μῆλα καὶ εἱλίποδας ἕλικας βοῦς
ἀγροτέρους τε σύας· δῶκεν δ’ ἔπι οἶνον ἐρυθρόν·
σῖτον δ’ ἄφθονον ἦκεν ἀποπλώουσι φέρεσθαι (510)
χλαίνας τ’ ἠδὲ τάπητας ἐυννήτους τε χιτῶνας.
φίλατο δ’ αὖ παρεόντας ὁμηλικίης ἕνεκα σφῆς· 510
καί ῥα πανημερίῃσιν ἐν εἰλαπίνῃσιν ὅμαρτεν.
Ἀλλ’ ὅτ’ ἐς Ὠκεανοῖο ῥόον βαπτίζετο Τιτάν,
μήνη δ’ ἀστοχίτων ἔπαγεν µελαναυγέα ὄρφνην, (515)
τῆμος ἀρηίφατοι κίον ἀνέρες, οἵ ῥα νέµοντο
Ἀρκτῳοις ἐν ὄρεσσι τεθηλότες εἴκελα θηρσί, 515
Τιτᾶσι βριαροῖς τ’ ἐναλίγκιοι ἠδὲ Γίγασιν·
ἓξ γὰρ χεῖρες ἑκάστῳ ἀπ’ ὤμων ἀίσσοντο.
οὓς τότ’ ἐσαθρήσαντες ἀμαιμάκετοι βασιλῆες (520)
ἐς μόθον ὁρμαίνοντας ἀρήια τεύχε’ ἔδινον.
καί ῥ’ οἳ μὲν πεύχῃσιν ἀμύνοντ’, οἳ δ’ ἐλάτῃσιν· 520
ἐν δ’ ἔπεσαν Μινύῃσι κατὰ σκοτόεσσαν ὁμίχλην.
οὕς τοι ἐπειγομένους κτεῖνεν Διὸς ἄλκιμος υἱὸς
τόξῳ ὀιστεύων. σὺν δ’ Αἰνέος ὤλεσε παῖδα (525)
Κύζικον, οὔτι ἔκών, ἀλλ’ ἀφραδίῃσι πεδηθείς·
τῷ δ’ ἄρα µόρσιµον ἦεν ἱφ’ Ἡρακλῆι δαμῆναι. 525
αἶψα δὲ οἱ Μινύαι κοίλης ἔντοσθεν ἔβησαν
νηὸς τευχήρεις, ποτὶ δὲ ζυγὸν ἶζον ἕκαστος.
Τῖφυς δὲ πρύμνηνεν ἑπήπυεν, ἠδ ἐκέλευε (530)