Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/33

19

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

καί ῥ’ ἔκυσεν κεφαλήν τε καὶ ἄμφω φώεα καλὰ
δακρυόεν γελόων· κηλήθη δὲ φρέν’ Ἀχιλλεύς.
αὐτὰρ ἐμοὶ Κένταυρος ἑῇ γέρας ὤπασε χειρὶ (450)
νεβρῆν παραλέην, ξεινήιον ὄφρα φέροιμι.
ἀλλ’ ὅτε δὴ σπήλυγγος ἄπο προθορόντες ἔβημεν, 450
ἄκρης ἐκ σκοπιῆς ὁ γέρων ἀνὰ χεῖρας ἀείρων
Φιλυρίδης ἠρᾶτο, θεοὺς δ’ ἐπεκέκλετο πάντας,
νόστον μὲν Μινύῃσιν ἰδὲ κλέος ἐσθλὸν ἀρέσθαι (455)
ὁπλοτέροις βασιλεῦσιν καὶ ἐσσομένοις μερόπεσσιν.
Αὐτὰρ ἐπεί τ’ ἐπὶ θῖνα καὶ ἐς νέα πάντες ἔβησαν, 455
ἐν προτέροις θώκοισι καθίζανον· ἐν δ’ ἄρ’ ἐρετμοῖς
χεῖρας ἐφαπλώσαντες ὑγρὴν ἅλα τύπτον ἕκαστος,
Πήλιον ἐκνεύσαντες· ὑπὲρ μέγα λαῖτμα δὲ πόντου (460)
ἀφρὸς ἐπιζείων χαροπὴν λεύκαινε θάλασσαν.
Πισσαίη δ’ ἀπέκρυφθεν ἄκρη καὶ Σηπιὰς ἀκτή, 460
φάνθη δὲ Σκίαθος, Δολοπός τ’ ἀνεφαίνετο σῆμα
ἀγχίαλός θ’ Ὁμόλη ῥεῖθρόν τ’ ἁλιμυρές,
ὃς διὰ πολλὴν γαῖαν ἱεῖ μεγαλόβρομον ἵδωρ. (465)
Οὐλύμπου δὲ βαθυσκοπέλου πρηῶνας ἐρυμνοὺς
εἰσέδρακον Μινύαι καὶ Ἄθω δενδρώδεα κνημὸν 465
Παλλήνην τ’ εὐρεῖαν ἰδὲ ζαθέην Σαμοθρῄκην,
ἔνθα καὶ ὅρκια φρικτὰ θεῶν, ἄρρητα βροτοῖσιν,
ἄσμενοι εἰσεπέργησαν ἐμαῖς ὑποθημοσύνῃσιν (470)
ἥρωες· μετὰ γάρ σφιν ὀφέλσιμον ἀνθρώποισι
τῆσδε θυηπολίης ἀβολεῖν πλωτῆρσιν ἑκάστοις. 470