Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/32

18

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

Αὐτὰρ ἔγωγε μετ’ αὐτὸν ἑλὼν φόρμιγγα λίγειαν
ἐκ στόματος μελίγηρυν ἱεὶς ἀνέπεμπον ἀοιδήν. 420
πρῶτα μὲν ἀρχαίου χάεος μελανήφατον ὕμνουν,
ὡς ἐπάμειψε φύσεις, ὥς τ’ οὐρανὸς ἐς πέρας ἦλθε·
γῆς τ’ εὐρυστέρνου γένεσιν πυθμένας τε θαλάσσης· (425)
πρεσβύτατόν τε καὶ αὐτοτελῆ πολύμητιν Ἔρωτα,
ὣς θ’ ἂτ’ ἔφυσεν ἅπαντα διέκριθεν ἄλλο πρὸς ἄλλου· 425
καὶ Κρόνον αἰνολέτην, ὥς τ’ ἐς Δία τερπικέραυνον
ἤλυθεν ἀθανάτων μακάρων βασιλήιος ἀρχή.
μέλπον θ’ ὁπλοτέρων μακάρων γένεσίν τε κρίσιν τε· (430)
καὶ Βριμοῦς, Βάκχοιο, Γιγάντων τ’ ἔργ’ ἀίδηλα,
ἀνθρώπων τ’ ὀλιγοδρανέων πολυεθνέα φύτλην 430
ἤειδον· στεινὸν δὲ διὰ σπέος ἤλυθεν αὐδὴ
ἡμετέρης χέλυος μελιχρὴν ὄπα γηρυούσης.
στείνετο δ’ ἄκρα κάρηνα καὶ ἄγκεα δενδρήεντα (435)
Πηλίου, ὑψηλάς τε μετὰ δρύας ἤλυθε γῆρυς·
καί ῥ' αἳ μὲν πρόρριζοι ἐπ’ αὔλιον ἐρρώοντο 435
πέτραι τ’ ἐσμαράγουν, θῆρες δ’ ἀίοντες ἀοιδῆς
σπήλυγγος προπάροιθεν ἀλυσκάζοντες ἔμιμνον·
οἰωνοί τ’ ἐκυκλοῦντο βοαύλια Κενταύροιο (440)
ταρσοῖς κεκμηῶσιν, ἑῆς δ’ ἐλάθοντο καλιῆς.
αὐτὰρ ὁρῶν Κένταυρος ἐθάμβεε χεῖρ’ ἐπὶ παλμῷ 440
πυκνὸν ἐπισσείων, οὖδας δ’ ἤρασσεν ὁπλῇσι.
Τῖφυς δ’ εἰσεπέρησε νεὼς ἄπο, καί ῥ’ ἐκέλευσεν
ὦκα περᾶν Μινύῃσιν· ἐγὼ δ’ ἄμπαυον ἀοιδήν. (445)
οἳ δὲ θοῶς ἤγερθεν, ἔδυνε δὲ τεύχε’ ἕκαστος.
παῖδα δ’ ἐν ἀγκαλίδεσσιν ἀνίσχανεν ἱππότα Πηλεύς, 445