Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
77
Μ’ ΑΦΙΝΕΙΣ
Ψυχή μου, μὲ παράτησες
Σὰν φύλλο μαραμμένο,
Ποῦ πέφτει χωρισμένο
Ἀπ’ τἄχαρο κλαρί.
Ἂν τὰ γλυκὰ τὰ νειάτα μου
Σοῦ πρόσφερα θυσία,
Ἂν μόνη μου λατρεία
’Σ τὸν κόσμο ἤσουν ἐσύ!
Ὁ νοῦς μου ἂν σ’ ἔπλασε ἄγγελο,
Ἡ προσευχή μου εἰκόνα,
Ἂν μυροβόλο ἀνθῶνα
Σὲ μόρφωσε ἡ καρδιά,
Γι’ αὐτὸ τὸν θάνατο, ἄσπλαγχνη,
Ἐσὺ τώρα μοῦ δίνεις;…
Χωρὶς ἐσὲ ἂν μ’ ἀφὶνῃς
’Σ τοῦ κόσμου τὴν ἐρμιά!
