Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
74
Εἶχε γλυκὰ σὰν ῥόδο
Τὴν κεφαλὴ γυρμένη,
Ὡς νᾆχε πληγωμένη
Τὴν οὐρανία καρδιά.
Εἶδα, ὁ καϋμένος, εἶδα
’Σ τὸ δάκρυ νὰ λαμπρίζουν,
Αὐτὰ ποῦ κόσμο ἀνθίζουν
Μὲ μία γλυκομματιά.
Κ’ ἐφώναξε ἡ καρδιά μου
Μὲ χείλη τρομασμένα,
Τὰ μάτια της κλαμμένα
Νὰ μὴν τὰ ἰδῇ ὁ οὐρανός·
Αὐτὸς ποῦ κάθε χάρι
Ἀπὸ ’κεῖ μέσα πίνει,
Μὴ λυπηθῇ καὶ μείνῃ
’Σ τὰ βάθη τῆς νυχτός.
