Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
60
ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΔΙ’ ΕΜΕ
Ὅταν, ψυχή μου, σὲ θωρῶ,
Τὸν κόσμο εὐθὺς ἀλησμονῶ,
Μαγεύομαι ἀπὸ σέ!
Σὲ χάρι καὶ σὲ κάλλος,
Σὺ, ποθητή μου, εἶσ’ ἄλλος
Φωστῆρας γιὰ τ’ ἐμέ.
Ἄν τὰ χειλάκια σου λαλοῦν,
Ὅτι κανάρια κελαϊδοῦν
Νομίζω ποῦ ἀγροικῶ.
Κι’ ἂν τὸ τραγοῦδι ἀρχίζουν,
Ποῦ ἄγγελοι κιθαρίζουν
Ἐγὼ ἤθελ’ ὁρκισθῶ.
Ἂν μοῦ χαρίσῃς μιὰ ματιά,
Φλόγα μοῦ ζώνει τὴν καρδιὰ
Καὶ τρέμει τὸ κορμί.
Κι’ ἂν σοῦ γελᾶ το στόμα,
’Σ τὸν οὐρανὸ καὶ σῶμα
Πετηέται καὶ ψυχή!
