Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
57
ΔΕΝ ΕΙΝΕ ΨΕΜΜΑ
Κοιμᾶται ἡ γῆ, ἀναπαύεται!
Σεῖς μοναχὰ ἀγρυπνᾶτε
Ἀστέρια, ὁποῦ φυλᾶτε
Οὐράνιο θησαυρό·
Καὶ μετ’ ἐσᾶς ὁ τύραννος
Τῆς ὀρφανῆς καρδιᾶς μου,
Ποῦ κρύβει τῆς θεᾶς μου
Τὰ μάτια ὁπ’ ἀγαπῶ.
Ὢ! πάρετε τὸ σῶμά μου
Καὶ κάμετέ το ἀχτίνα,
Νὰ βρῶ τ’ ἀστέρια ἐκεῖνα
Ποῦ ώμόρφηναν τὴν γῆ!
Χαμογελᾶτε; ἐνόησα.
Ὄχι, δὲν εἶνε ψέμμα!
Ζηλεύετε τὸ βλέμμα,
Ποῦ μοῦ χαρίζει αὐτή!
