Σελίδα:Manussos.djvu/42

 42 

Γιὰ μὲ παντοῦ εἶνε πόνος
Καὶ στεναγμὸς καὶ κλάμμα
Π’ ἀκοίμητα καὶ ἀντάμα
Παντοῦ μ’ ἀκολουθοῦν.

Σ’ ἀγάπησα ὁ καϋμένος,
Χωρὶς νὰ τὸ γνωρίσω
Ὅτ’ ἤθελε ζητήσω
’Σ τὸν τάφο νὰ μ’ ἰδοῦν.