Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
24
ΣΕ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΥΜΝΟΛΟΓΗΣΑ
’Σ τὸν εὔοσμο Παράδεισο,
Μὲς τ’ ἄδυτο τὸ φῶς,
Ἐκεῖ μ’ ἕνα χαμόγελο
Δημιούργησ’ ὁ Θεός
Τ’ ἀσύγκριτα τὰ κάλλη σου!
Κ’ οἱ ἀγγέλοι ἐκστατικοὶ,
’Σ ταῖς χάραις ἐμαγεύοντο,
Ποῦ σ’ ἔπνεε τὸ κορμί!
Ἀλλ’ ἕνα δάκρυ ἐλάμπρισε
’Σ τὰ μάτια τὰ γλυκὰ,
Γιατὶ δὲν σ’ ἐστολίζανε
Χρυσόσπιθα φτερά.
Ἐμπρὸς ’ς τὸν ἀδαμάντινο
Τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ,
Τὴν κεφαλὴν ἐλύγισες
Ὡς κρίνος τ’ οὐρανοῦ,
