Χωρὶς φτερὰ μ’ ἀγγέλους συμβαδίζει
Αὐτὸς π’ ἔρωτα ἁγνὸν ἀκολουθάει.
Ἀπὸ τὴν γῆ ’ς τὰ οὐράνια ἀναπετάει,
Κι’ ἀπὸ τ’ ἄστρα ’ς τὸν τάρταρο βυθίζει.
Ὡς ἀκτῖνα φωτὸς περιγυρίζει
Τὴν οἰκουμένην ὅλη, καὶ ἀποσπάει
Τὴν θολούρα ὁποῦ τ’ ἄπειρο γεννάει,
Καὶ τὰ κρυφὰ τοῦ Παραδείσου ἀγγίζει!
Μὲς τ’ ἀθάνατα μύρα καθαρίζει
Τῆς ψυχῆς του τ’ ἀνθρώπινο, καὶ πίνει
Κῦμα φωτὸς, ποῦ κάθε φῶς νικάει!
Τ’ ἀχεῖλί του λαλῶντας κιθαρίζει,
Καὶ τ’ ἄνθη, καὶ τ’ ἀρώματα ποῦ χύνει,
Κάθε ψυχὴν ἀμόλυντη ξυπνάει.
