Σελίδα:Homeri Opera, vol. 5 (1912).djvu/77

ΕΙΣ ΕΡΜΗΝ

εὐφροσύνην νυκτός τε καὶ ἤματος. ὅς τις ἂν αὐτὴν
τέχνῃ καὶ σοφίῃ δεδαημένος ἐξερεείνῃ
φθεγγομένη παντοῖα νόῳ χαρίεντα διδάσκει
ῥεῖα συνηθείῃσιν ἀθυρομένη μαλακῇσιν, 485
ἐργασίην φεύγουσα δυήπαθον· ὃς δέ κεν αὐτὴν
νῆις ἐὼν τὸ πρῶτον ἐπιζαφελῶς ἐρεείνῃ,
μὰψ αὔτως κεν ἔπειτα μετήορά τε θρυλλίζοι.
σοὶ δ’ αὐτάγρετόν ἐστι δαήμεναι ὅττι μενοινᾷς.
καὶ τοι ἐγὼ δώσω ταύτην Διὸς ἀγλαὲ κοῦρε· 490
ἡμεῖς δ’ αὖτ’ ὄρεός τε καὶ ἱπποβότου πεδίοιο
βουσὶ νομούς Ἐκάεργε νομεύσομεν ἀγραύλοισιν.
ἔνθεν ἅλις τέξουσι βόες ταύροισι μιγεῖσαι
μίγδην θηλείας τε καὶ ἄρσενας· οὐδέ τί σε χρὴ
κερδαλέον περ ἐόντα περιζαμενῶς κεχολῶσθαι. 495
Ὣς εἰπὼν ὤρεξ’, ὁ δ’ ἐδέξατο Φοῖβος Ἀπόλλων,
Ἐρμῇ δ’ ἐγγυάλιξεν ἑκὼν μάστιγα φαεινήν,
βουκολίας τ’ ἐπέτελλεν· ἔδεκτο δὲ Μαιάδος υἱὸς
γηθήσας· κίθαριν δὲ λαβὼν ἐπ’ ἀριστερὰ χειρὸς
Λητοῦς ἀγλαὸς υἱὸς ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων 500
πλήκτρῳ ἐπειρήτιζε κατὰ μέλος, ἡ δ’ ὑπὸ νέρθεν
σμερδαλέον κονάβησε, θεὸς δ’ ὑπὸ καλὸν ἄεισεν.
Ἔνθα βόες μὲν ἔπειτα ποτὶ ζάθεον λειμῶνα
ἐτραπέτην· αὐτοὶ δὲ Διὸς περικαλλέα τέκνα
ἄψοῤῥοι πρὸς Ὄλυμπον ἀγάννιφον ἐρρώσαντο 505
τερπόμενοι φόρμιγγι, χάρη δ’ ἄρα μητιέτα Ζεύς,

61