Σελίδα:Homeri Opera, vol. 5 (1912).djvu/22

ΥΜΝΟΙ

Καλλιδίκη καὶ Κλεισιδίκη Δημώ τ’ ἐρόεσσα
Καλλιθόη θ’, ἣ τῶν προγενεστάτη ἦεν ἁπασῶν· 110
οὐδ’ ἔγνων· χαλεποὶ δὲ θεοὶ θνητοῖσιν ὁρᾶσθαι.
ἀγχοῦ δ’ ἱστάμεναι ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·
Τίς πόθεν ἐσσὶ γρηὺ παλαιγενέων ἀνθρώπων;
τίπτε δὲ νόσφι πόληος ἀπέστιχες οὐδὲ δόμοισι
πιλνᾷς; ἔνθα γυναῖκες ἀνὰ μέγαρα σκιόεντα 115
τηλίκαι ὡς σύ περ ὧδε καὶ ὁπλότεραι γεγάασιν,
αἵ κέ σε φίλωνται ἠμὲν ἔπει ἠδὲ καὶ ἔργῳ.
Ὣς ἔφαθ’, ἡ δ’ ἐπέεσσιν ἀμείβετο πότνα θεάων·
τέκνα φίλ’ αἵ τινές ἐστε γυναικῶν θηλυτεράων
χαίρετ’· ἐγὼ δ’ ὑμῖν μυθήσομαι· οὔ τοι ἀεικὲς 120
ὑμῖν εἰρομένῃσιν ἀληθέα μυθήσασθαι.
Δὼς ἐμοί γ’ ὄνομ’ ἐστί· τὸ γὰρ θέτο πότνια μήτηρ.
νῦν αὖτε Κρήτηθεν ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης
ἤλυθον οὐκ ἐθέλουσα, βίῃ δ’ ἀέκουσαν ἀνάγκῃ
ἄνδρες ληϊστῆρες ἀπήγαγον. οἱ μὲν ἔπειτα 125
νηῒ θοῇ Θόρικὸν δὲ κατέσχεθον, ἔνθα γυναῖκες
ἠπείρου ἐπέβησαν ἀολλέες ἠδὲ καὶ αὐτοὶ
δεῖπνόν ἐπηρτύνοντο παρὰ πρυμνήσια νηός·
ἀλλ’ ἐμοὶ οὐ δόρποιο μελίφρονος ἤρατο θυμός,
λάθρη δ’ ὁρμηθεῖσα δι’ ἠπείροιο μελαίνης 130
φεύγον ὑπερφιάλους σημάντορας, ὄφρα κε μή με
ἀπριάτην περάσαντες ἐμῆς ἀποναίατο τιμῆς.
οὕτω δεῦρ’ ἱκόμην ἀλαλημένη, οὐδέ τι οἶδα
ἥ τις δὴ γαῖ’ ἐστὶ καὶ οἵ τινες ἐγγεγάασιν.

6