Τυροφάγον δ’ αὐτῇσιν ἐπ’ ὄχθαις ἐξενάριξεν. 223
Πτερνογλύφον δὲ ἰδὼν Καλαμίνθιος ἐς φόβον ἦλθεν,
ἥλατο δ’ ἐς λίμνην φεύγων τὴν ἀσπίδα ῥίψας. 225
Λιτραῖον δ’ ἀρ’ ἔπεφνεν ἀμύμων Βορβοροκοίτης,
χερμαδίῳ πλήξας κατὰ βρέγματος· ἐγκέφαλος δὲ
ἐκ ῥινῶν ἔσταξε, παλάσσετο δ’ αἵματι γαῖα.
Λειχοπίναξ δ’ ἔκτεινεν ἀμύμονα Βορβοροκοίτην, 230
ἔγχει ἐπαΐξας· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν.
Πρασσαῖος δὲ ἰδὼν ποδὸς εἵλκυσε νεκρὸν ἑόντα,
ἐν λίμνῃ δ’ ἀπέπνιξε κρατήσας χειρὶ τένοντα.
Ψιχάρπαξ δ’ ἤμυν’ ἑτάρου περὶ τεθνειώτος
καὶ βάλε Πρασσαῖον κατὰ νηδύος ἐς μέσον ἧπαρ, 235
πῖπτε δὲ οἱ πρόσθεν, ψυχὴ δ’ Ἀϊδόσδε βεβήκει.
Κραμβοβάτης δ’ ἐσιδὼν πηλοῦ δράκα ῥίψεν ἐπ’ αὐτόν,
καὶ τὸ μέτωπον ἔχρισε καὶ ἐξετύφλου παρὰ μικρόν.
ὠργίσθη δ’ ἄρ’ ἐκεῖνος, ἑλὼν δ’ ἄρα χειρὶ παχείῃ
κείμενον ἐν δαπτέδῳ λίθον ὄβριμον, ἄχθος ἀρούρης, 240
Ὑδρόχαρις δ’ ἔπεφνεν Πτερνοφάγον βασιλῆα, 227
