Σελίδα:Enquiry into plants (Volume 1).pdf/38

δια νόσον ή γήρας ή πήρωσιν αποβάλλεται. των δ' εν τοις φυτούς ένια τοιαύτ' έστιν ώστ' επέτειον έχειν την ουσίαν, οίον άνθος βρύον φύλλων καρπός, απλώς όσα προ των καρπών ή άμα γίνεται τους καρπούς: έτι δε αυτός ο βλαστός: αιεί γάρ επίφυσιν λαμβάνει τα δένδρα κατ' ένιαυτόν ομοίως έν τε τους άνω και εν τοις περί τας ρίζας: ώστε, ει μέν τις ταύτα θήσει μέρη, το τε πλήθος αόριστον έσται και ουδέποτε το αυτό των μορίων· ει δ' αυ μή μέρη, συμβήσεται, δι' ών τέλεια γίνεται και φαίνεται, ταύτα μη είναι μέρη: βλαστάνοντα γάρ και θάλλοντα και καρπών έχοντα πάντα καλλία και τελειότερα και δοκεί και έστιν, αι μεν ούν απορίαι σχεδόν εισιν αύται. Τάχα δε ουχ ομοίως άπαντα ζητητέον ούτε εν τοις άλλοις ούθ' όσα προς την γένεσιν, αυτά τε τα γεννώμενα μέρη θετέον ολον τους καρπούς. ουδέ γάρ τα έμβρυα των ζώων. ει δε έν τή ώρα όψει τούτό γε κάλλιστον, 3