Σελίδα:Claudii Aeliani De natura animalium libri XVII, Varia historia, Epistolae fragmenta V.2.djvu/266

Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.

ἔκριναν αὐτοὺς ἀχαριστίας, Ὅτι οὐ τρέφονται ὑπ᾿ αὐτῶν. ἔφη γὰρ ἀδύνατα ἀξιοῦν τοὺ πατέρας· μὴ γὰρ οἵους τε εἶναι τοὺς μὴ μαθόντας τὰ δίκαι ποιεῖν αὐτά.

5.

πολὺς δὲ καὶ ἀσελγὴς τίκτεται ἐκεῖθι ἄνεμος· γένεσις δὲ αὐτῷ αὐλῶνες βαθεῖς καὶ φάραγγες, δι᾿ ὧν ὠθούμενος ἐκπίπτει λαμπρότατος.

6.
De mulieribus Romanis

αἳ δεξάμεναι παρὰ Πύρρου τὰ δῶρα ἔφασαν ἡ δὼς αὐταῖς πρέπειν καὶ ἀκία εἶναι τοῦ πέμψαντος Πύρρου· ἀνόσιον δὲ εἶναι αὐταῖς φορεῖν.

7.

ἐπ᾿ ἐλευθερίᾳ τινὲς Ῥωμαίοις φιλωθέντες, εἶτα μέντοι τὴν πίστιν, ἥπερ οὖν δεσμός ἐστι φιλίας, οὐκ ἐτήρησαν.

8.

οὐδεὶς οἰκέτης μνημονεύεται κάκῃεἴξας προδοῦναι τὸν δεσπότην.

ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ
9.

Ἐχρήσατο δὲ Αἰλιανὸς ἐν τῷ περὶ Προνοίας τῷ ἀβασάνιστος ἀντὶ τοῦ ἄνευ ὀδύνης.