Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/39

—17—

εἰς τὰς χαρὰς τῶν φίλων σου κ’ εἰς τὰ καλέσματά τῶν 400
νὰ γίνεσ’ ὁλοπρόθυμος καὶ τρέχῃς κ’ ὑπαγαίνῃς·
εἰς θλίψεις δὲ καὶ συμφορὰς τρέχε καὶ πρὶν σε κράξουν.
καὶ μέριζε τό πάθος τoυc ἔχε κοινὸν τὸν πόνον·
τοῦτο γὰρ ἔνι ἄξιον ἀγάπης εἰς τοὺς φίλους.
μὴ ἀναισχυντήσῃς γέροντα μηδὲ καταφρονήσῃς, 405
νὰ σ’ εὔχουνται ὀλόψυχα καὶ νὰ μακροχρονίσῃς.
ἂν ἔλθῃς εἰς ὑπόθεσιν καὶ σύμβουλον γυρεύῃς,
γερόντων ζήτησε βουλὰς ἀνθρώπων πειρασμένων,
τῶν δέ γε νέων τὰς βουλὰς ποτὲ μὴ τὰς γυρέψῃς.
ἄκουσον δὲ παράδειγμα παλαιᾶς ἱστορίας. 410
τοῦ Σολομῶντος ὁ υἱὸς ὁ Ῥοβοὰμ ἐκεῖνος
δώδεκα σκῆπτρ’ ἐκράτησεν τὰ εἶχεν ὁ πατήρ του,
καὶ πάντες ἐσυνήχθησαν λέγοντες πρὸς ἐκεῖνον·
„ἐλάφρυνον τὰ βάρη μας, περιανάπαυσόν μας,
πολλὰ γὰρ μᾶς ἐβάρυνεν ὁ μέγας ὁ πατήρ σου, 415
ἀνάπαυσόν μας ὀλίγον καὶ νὰ μᾶς ἔχῃς πάντα,
δοῦλοί σου πάντες νὰ ὴμεθεν καὶ πάντας νὰ μᾶς ἔχῃς.“
ἀκούσας οὖν ὁ βασιλεὺς τοὺς λόγους τῶν ἐκείνων,
[εὐθὺς τοὺς ἀπεκρίνατο, τοῦτον τὸν λόγον λέγει
„ἀφῆτέ με νὰ βουλευθῶ μετὰ τῶν ἐδὶκῶν μου, 420
ὑπάγετ’, ἀναμείνατε μόνον καὶ τρεῖς ἡμέρας,
καὶ τότε δεῦτε πρὸς ἐμὲ καὶ ὅτι νὰ σὰς εἴπω.“
ὑπῆγαν, ἐκαρτέρεσαν οἱ πάντες, ὡς τοὺς εἶπεν,
ὁ βασιλεὺς ὑπέμεινεν μετὰ τοὺς οἰκιακούς του.
„εἰπέτε με τί λέγετε, δότε βουλὴν εἰς τoῦτο.“ 425
εὐθὺς οἱ φρονιμώτεροι γέροντες εἶπον τοῦτο