Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/32

—10—

ἀεὶ καὶ πάντ’ ἐνθόμου τοὺς, μὴ λείπο0ν ἐκ τὸν νοῦν σου.
ὁπ’ ἔχει χρήματα πολλὰ καὶ φρόνησιν οὐκ ἔχει,
οὐδ’ ἠμπορεῖ νὰ οἰκονομῇ τὸ πρᾶγμα εἰς τιμήν του,
μὴ ἐπαινῇς τὸν πλοῦτόν του, μὴ ἐπιχαίρεσαί τον, 220
ὁμοιάζει γὰρ ἀστράτευτον ἄνθρωπον τοῦ πολέμου,
ὁποῦ καθίζεται εἰς φαρἰν παράξενον πρωτεῖον.
ὡσὰν ἀπάνθρωπος κακὸς, ὡσὰν ἐγκαρεμένος
θλῖψιν τινὸς καὶ συμφορὰν βλέπε μὴ ὀνειδίσῃς.
ἂν ἠμπορῇς εὐεργετεῖν, ἂν ἠμπορῇς χαρίζειν, 225
καλοῖς δίδε καὶ χάριζε, νὰ σὲ εὐχαριστοῦσιν.
ἁποῦ κακοὺς εὐεργετεῖ καὶ ἀχαρίστους δίδει,
μόνον τὸ δῶρον ἔχασεν κι εὐχαριστιὰν οὐκ ἔχει.
ὥσπερ τινὲς οἱ τρέφοντες ξένων τινῶν σκυλία
ἀφότι φάγαν τὸ ψωμὶν, καὶ κατ’ αὐτοῦ γαυγίζουν, 230
οὕτως καὶ ὁ ἀχάριστος τόσον ὑβρίζει πλέον.
τοὺς λογοχαρικίζοντας, ὅταν κακόν τι πράξῃς,
ἂν ᾖν’ καὶ φίλοι, φεῦγέ τοὺς, ζημιὰν σὲ προξενοῦσιν.
ἂν γὰρ σὲ ὀνειδίσωσιν, καὶ μᾶλλον ὅταν σφάλλῃς,
πῶς γὰρ ἀφήσεις τὸ κακὸν, πῶς νὰ τὸ ὑποφέρῃς; 235
πάντοτε γίνου ταπεινὸς, εὐόμιλος καὶ πρᾶος·
ἄνθρωπον γὰρ κενόδοξον τίς νὰ τὸν ἀγαπήσῃ;
ἂν ἴδῃς δὲ θυμούμενον ἄνθρωπον, μὴ λαλήσῃς,
εἴ τι σὲ εἴπῃ, καρτέρησε καὶ μακροθύμησέ τον,
κι ἀφότου παύσῃ τὸν θυμὸν, καταπραΰνῃ ἡ μέθη, 240
τότε τὸν κατονείδισε κ’ εἰπέ ’τον ὅσα θέλεις.
[τὸ πῦρ τὰ ξύλα όαπανᾷ , θυμὸς δὲ τὴν καρδίαν.]
τὸν δὲ παροξυνόμενον ἂν τὸν κατονειδίσῃς,