Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/219

––197––

λέγεις τα, θέλω ἐξώκουκα καὶ τοῦ κισσοῦ τὰ ἄνθη, 590
θέλω καὶ τόπον ἔνδροσον, μυριοχαριτωμένον,
ὡς εἶμαι ἐκ τῶν εὐγενῶν μᾶλλον καὶ τῶν ἐνδόξων,
καὶ βλέπε καὶ τὸ στέμμα μου ἀπὸ τῶν κόρων ἔνι,
μᾶλλον ἀπὸ τὰς σπέτσας τὰς εἶχα μέσα μου ...
εἶχα κʼ εἰς τὸ φαγίν μου * ἥτους μεμαθημένη 595
κʼ οὐ κάθεσαι κορτέσικα, κορβάτα νὰ γυρεύῃς.
πολύ ʼνʼ σου καὶ τὸ κάθισμα ʼς τοῦ γάμου τὸ τραπέζι.
ἐξ ὅτου γὰρ εὑρέθηκεν, ἔβαλαν ἔμπροσθέν σου,
αὐτὸ καὶ μόνον ἔβλεπες· ἄφες τὴν ὄρεξίν σου,
μὴ τύχῃ καὶ νοήσουν σε κι ὡσὰν ἀκρογυρίζουν. 600
τὸ πάθημα τοῦ φάρυγγος πάθος ἔνι μεγάλον.
λοιπὸν ἐγείρου, ὕπαγε, σύρε ἀπό τὸν γάμον,
μηδὲν εἰπῶ καὶ τʼ ἄλλα σου, καὶ θέλεις γαργαρίσει.“
γυρίζει ἡ κίχλα, λέγει τον „μποῦφε, τʼ εἶναι τὰ λέγεις,
... καὶ τί τὰ συντυχαίνεις; 605
διδάσκειν θέλεις καὶ πολλούς, ἢ ὅλα μὲν τὰ λέγεις;
ἐγὼ γὰρ, Ταρταρόκοπε, Βουργαροαναθρεμμένε,
ἀνακαρᾶ Ταρτάρικε, * σκουληκόασβε μὲ τὴν κάπαν,
οἶδά σε καὶ γινώσκω σε τὸ τίς καὶ πόθεν εἶσαι.
ʼκ τὴν Ταρταρίαν ἤσουνε ὁκάτινος ψυχάριν, 610
καὶ πρόβατα σʼ ἐδώκασιν εἰς τὸ βουνὶν νὰ βόσκῃς,
κι ἀπὸ τὸν ὕπνον τὸν πολύν, τὸν εἶχες κάθʼ ἡμέραν,
οἱ πιστικοὶ σὲ τἄκλεψαν οἱ ἄλλοι ἀπὸ μακρόθεν,
ὀλίγον τὸ κατʼ ὄλιγον ἐπῆράν σε τὰ ὅλα,
κʼ ἔφυγες, κακοῤῥίζικε, ʼς τὴν Ρωμανιὰν ἐσέβης. 615
οἱ Τάταροι γυρεύουν σε τάχα νὰ σὲ πιάσουν.
ὅμως ἐσὲν ἐπίασαν καὶ τὸ πετσίν σου ἐπῆραν,
αὐθέντης τὸ καππούτσιν σου ἔβγαλεν καὶ φορεῖς το,
να φοβερίζῃ τοὺς βοσκούς, τάχα νὰ μὴν κοιμῶνται.
πάντως οὐ λέγω ψέματα, οἱ πάντες τὸ θωροῦσιν, 620