Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/208

––186––

κύριν κʼ υἱὸν νὰ πολεμῆς νὰ σταθοκαταλυούνται,
τὰ αἵματα νὰ τρέχουσιν, τʼ ὀμμάτια τους νὰ βγαίνουν, 220
ἁπλῶς εἰπεῖν, πανάχρηστε, τʼ ἤθελες εἰς τὸν γάμον;
νὰ κάθεσʼ ὡς κουβουκλαρεὰ καὶ σὺ μετὰ τῶν ἄλλων,
νᾆσαι εἰς ἀτιμίαν τους, εἰς ἀτιμιὰν τοῦ γάμου;
ἐγείρου, φύγε, μίσεψε, πρὶν σὲ καταμεφθοῦσιν.
ἐγώ διʼ ἐσέν ἐντρέπομαι εἰς τὴν χαρὰν ἐτούτην.“ 225
εὐθὺς λοιπὸν ἡ ὄρνιθα ἐντράπη καὶ σηκώθη,
ἐστάθην καταπρόσωπα, τὸν καρκατσάνον λέγει
„καὶ πῶς ἐτόλμησες ἐσὺ, εἰπέ μοι, κακαρῖνε.
κι ἀτίμωσάς με τὰ πολλὰ κʼ ὑπὸμεινά σε τόσα;
μωρὲ, καὶ σὲν ἠξεύρουν σε κʼ ἐμὲν κατέχουσίν με, 230
ἄτυχʼ, ἀπιδοσφόνδυλε καὶ γριζοφορεμένε,
ὁποῦ ποτέ τὴν ράχην σου ῾ποκάμισον οὐ βάνεις,
ἀλλʼ οὐ ʼβαλες, οὐκ οἶδές το, ἀλλʼ οὐδὲ βάλει θέλεις,
ἀλλʼ οὐδὲ βρώματα πολλά ποτέ σου νὰ χορτάσῃς,
ἐξῶν τὴν ἄμμον καὶ τὰ βρυά καὶ σκούληκας καὶ βοῦρκα. 235
μωρέ, πάντες σὲ ξεύρουσιν, ἀπό τὴν Ρώμην ἤσουν,
καὶ (ʼς) τὸ σπιτάλιν ἔποικες φρέρης κἂν ἕξη χρόνους,
καὶ βρῆκάν σε μὲ Φράγκισσαν καβαλλαριοῦ γυναῖκαν,
καὶ δείρασίν σε τὰ πολλά, κʼ ἐκ τοῦ δαρμοῦ τὴν βίαν
ἐγέμισαν τὰ μάτια σου αἷμαν τῆς κεφαλῆς σου 240
οἱ πάντες τὸ γινώσκουσιν, ψέμαν οὐδέν τὸ λέγω
ἔκτοτε γὰρ καὶ μέχρι νῦν οὐκ ἔποικες μαλλία.
ἐπῆραν τὸ καππούτσιν σου, μωρὲ, ἐκ τὴν κεφαλήν σου.
ἐδέσαν τὰ ποδάρια σου καὶ ἐστραγγούλισάν τα·
ἄλλην ποτέ σου οὐκ ἠμπορεῖς στράταν νὰ περπατήσῃς. 245
κʼ ἐγίνου, κακοῤῥίζικε, ἀλλεῶς μονοκουμπάρος,
καὶ τὴν κοιλίαν σου ψωμὶν οὐκ ἠμπορεῖς χορτάσει,
ἐξῶν τὴν ἄμμον καὶ τὰ βρυά πάντα σου ἀνατρέχεις·
ἐκ τὴν κατάραν, ἄτυχε, ἐκείνου φρᾶ Λιβέρη,
ὁποῦ σὲ κούρσεψεν ποτὲ σὲ κεῖνον τὸ σπιτάλιν, 250
ἐκέρδισες καὶ τοὺς δαρμούς καὶ τὴν κακοτυχίαν.