Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/193

––171––

πάρδος καὶ λεοντόπαρδος, νὰ δικολυγηθοῦσι.“
λοιπὸν ἀπέφυγον μικρὸν ὁ λύκος καὶ ἡ ἄρκος.
πάρδος καὶ λεοντόπαρδος ἤλθασιν εἰς τὸ μέσον 860
καὶ εἷς τὸν ἄλλον ἔλεγεν „ἐγῲμαι ὁ καλλίων.“
τὰ ᾿δόντια ἐφάγγριζαν καὶ ἐνεγγριμασοῦσαν.
ὅμως ὁ πάρδος προπετῶς ἐφθέγξατο τοιαῦτα
καὶ πρὸς τὸν λεοντόπαρδον τοιούτους λόγους λέγει
„ἐσὺ οὐκ εἶσαι φυσικὸν, ἀλλὰ ἐξ ἡμισείας 865
ἔχεις ἀπὸ τὸν λέοντα, έχεις καὶ ἀπὸ μένα.
καὶ εἶσαι ζῶον πονηρὸν κοπελοαναθρεμμένον,
καθὼς δηλοῖ τὸ ὄνομαν τὸ τοῦ λεοντοπάρδου.
ἐγὼ δὲ πρὸς τὸ ὄνομα ἔχω καὶ τὴν ἀνδρείαν·
πάρδος γὰρ εἶμαι δυνατὸς, ὅλως ἀνδρειωμένος, 870
καὶ ὅλα τὰ τετράποδα ὅλα καταπονῶ τα.
εἰς δύο μου πηδήματα ἢ καὶ πολλάκις τρία
τὸ ζῶον, ὅποιον ἐστίν, φθάνω το καὶ κρατῶ το,
σφίγγω το μὲ τοὺς ὄνυχας, κι οὐ δύναται νὰ φύγῃ,
τρώγω το καὶ εὐφραίνομαι ἕως τὴν ὄρεξίν μου, 875
τὸ δ᾽ ἄλλον τὸ περίλοιπον ἀφίνω το καὶ φεύγω,
καὶ οἷον ἄλλον εὑρεθῇ θηρίον, τρώγει τοῦτο.
ἀκμὴν καὶ τὸ δερμάτι μου ἔχουν το οἱ σουλτάνοι·
οἱ ἄρχοντες οἱ εὐγενεῖς, μεγάλοι ἀμηράδες,
ἔχουν αὐτὸ καθίσματα ἀλλὰ κι ἀγκουμπιστήρια, 880
καὶ εἰς τὰ προσκεφάλαια καὶ εἰς στρωμνὰς τῆς κλίνης·
ἐκεῖ γὰρ ὅπου εὑρεθῇ, ψύλλος οὐκ ἔστιν ὅλως.“
τότε ὁ λεοντόπαρδος ἐφθέγξατο τοιαῦτα
„μηδὲν καυχᾶσαι, πάρδαλε, καὶ κοντοουραδάτε,
εἰς δύναμιν κ᾿ εἰς πήδημαν καὶ εἰς τοὺς ὄνυχάς σου, 885
ὅσα γὰρ κέκτησαι καὶ σὺ χαρίσματα καὶ πράξεις,
οὕτως τὰ ἔχω καὶ ἐγὼ ὥσπερ ἐσὲν τὸν πάρδον,
ἀκμὴν καὶ ὁ κατόπαρδος καὶ βασιλεὺς ὁ λέων.“