Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/183

––161––

ἐβγᾶτ᾽ ἀπὸ τὴν μέση μας, ἐμαγαρίσετέ μας,
νὰ λάμψῃ πρῶτ᾽ ὁ ἥλιος, εἶτα καὶ ἡ σελήνη,
καὶ ἄστρα τὰ μικρούτσικα νὰ σκοτισθοῦν παντάπαν.
ἐγὼ γὰρ εἶμαι ἥλιος, τὸ φέγγος ἡ βουβάλα, 575
ἐσεῖς δὲ κακοῤῥίζικα ὡς μικρούτσικα ἄστρα,
κακότυχα καὶ καταφρονεμένα ......“
τότε ἐκατεντράπησαν ἡ αἶγα καὶ ὁ τράγος
καὶ τἆλλα ζῶα τὰ μικρὰ καὶ ἡ λωλοπροβάτα,
ἀπῆλθαν καὶ ἐστάθησαν εἰς τοὺς ἰδίους τόπους, 580
οἱ δύο δὲ ἀπέμειναν ὁ βοῦς καὶ τὸ βουβάλιν.
καὶ πρὸς τὸν βοῦν ἐλάλησεν ὁ βούβαλος τοιαῦτα
„πῶς ἔχανες τὸ στόμα σου αὐτὸ τὸ βρωμισμένον,
πῶς ἤνοιξες τὰ χείλη σου τὰ παχυλοπετσάτα,
καὶ ἔφησεν ἡ γλῶσσά σου ἡ πολυψαλιδάτη 585
ληρήματα καὶ λόγια καὶ ψευματολογίαις;
ἐσὺ μὲν εἶσαι ἥλιος, ἐγὼ δὲ ἡ σελήνη;
οὐκ ἐνετράπης, ἄτυχε, νὰ τὸ ἐξεχειλίσῃς;
οὐκ οἶδα τί ἔνε κάλλιον τὸ ἔχεις ἀπὸ μέναν·
οὕτως δὲ κάμνω καὶ ἐγὼ εἰς ἅπασαν δουλείαν, 590
ὡσὰν ἐσὲν, κακότυχον, μωρόλαλον βῳδάκιν.
εἰ δὲ καὶ θέλεις νὰ εἰπῶ νὰ καυχισθῶ δουμάκι
καὶ νὰ λαλήσω ῥήματα καὶ λόγους ἀληθείας,
κάλλιον εἶμαι παρὰ σὲν εἰς ἅπασαν δουλείαν
καὶ δυνατὸν καὶ μέγιστον, ὅπου κι ἂν μὲ γυρεύσουν, 595
εἰς ἅμαξαν, εἰς ἅλωναν καὶ εἰς τὴν ἀροτρίαν·
ἀκόμη καὶ τὸ γάλας μου μεῖζον τοῦ ἐδικοῦ σου,
ἀκμὴν καὶ παρὰ τῆς αἰγὸς καὶ παρὰ τοῦ προβάτου.
κάμνει τυρὶν ἐξαίρετον πολλὰ λιπαρωμένον,
τὸ χρῶνται οἱ ἡγούμενοι εἰς τὰ * μονόκυθρά των. 600