Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/176

––154––

τὸ κρέας τὸ ἡμέτερον τί νοστιµάδαν ἔχει.
ὡς οὐδ᾽ ὁ ἥλιος ποτὲ ἰσάζει μὲ τὰ ἄστρα, 365
ὡς οὐδὲ τὸ καλὸν ψωμὶν τὸ σεµιδαλευράτον
ἰσάζει μὲ τὸ * κιβαρὸν ἢ μετὰ τὸ κριθίνον,
οὕτως τὸ κρέας τὸ ἐμὸν μετὰ τοῦ ἐδικοῦ σας.
ὥσπερ τὸ ἅλας γὰρ ἀρτεῖ τὰ φαητὰ τοῦ κόσμου,
οὕτως ἀρτίζει τὸ ἐμὸν εἰς πᾶσαν µαγειρίαν͵, 370
καὶ μὲ τὰ λάχανα καλὸν καὶ μὲ τὸ κολοκύνθι,
καὶ ἐκζεστὸν καὶ μοναχὸν, δίχα κανένα εἶδος,
ἀκόμη καὶ ὀπτούτσικον ἔμορφον µυρωδάτον,
θέλει χλωρὸν, θέλει παστὸν, ὅπου νὰ µαγειρέψουν.
παστόνουν καὶ φυλάσσουν µε δι᾽ ὅλου γὰρ τοῦ χρόνου, 375
καὶ βάνουν µε εἰς τὸ σταμνὶν καὶ µέσα εἰς τὸ πιθάριν
καὶ πολεμοῦσι μὲ * πτικὴν, μὲ ἄλλα τὰ τοιαῦτα,
καταμαγούλαν, σύγλωσσην, μετὰ χοιρομµερίων,
λουκάνικα ἀπάκια, πλευρὰς παχυλαρδάτας,
καὶ πασπαλάδες λιπαρὰς καὶ παραγεµισµένας. 380
καὶ ὅταν ᾿ψήνουσιν ποτὲ τὸ ἐδικό σας κρέας,
προσβάλλουσιν ἐκ τὸ ἐμὸν ὅπως νὰ τὸ ἀρτίση·
χωρὶς ἐμοῦ οὐδεμίαν ἔχουσι µυρωδίαν.
ἀκόµη καὶ ἡ τρίχες µου χρείαν ἀποπληροῦσιν
μεγάλην, ἀξιόλογον εἰς Φράγγων ἐκκλησίαν· 385
καὶ γὰρ εἰς τὸ ἁγίασμαν τὰ φραγγοπαπαδούρια
μετὰ τῆς τρίχας τῆς ἐμῆς τοὺς πάντας ἁγιάζουν,
καὶ τὴν βορβοροκύλισιν ποσῶς οὐδὲν θυμοῦνται.
κ᾿ οὔτε τζαγκάρης ἢ σελλᾶς ἢ ῥαπτοδερματάρης
νὰ ῥάψῃ δύναται ποσῶς ἄχρι κεντέαν μίαν, 390
χωρὶς νὰ βάλλῃ ἀπ᾿ ἐμοῦ τρίχαν ἐκ τὴν οὐρίαν.
οὔτε ζωγράφος δύναται ποσῶς νὰ ἱστορήσῃ,