Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/175

––153––

φεύγεις ὥσπερ διάβολος ἐκ τοῦ θυµιαμάτου.
οὕτως γὰρ ἑρμηνεύεται ἡ σὴ ἐπωνυμία͵
πτὼξ γραφικῶς ὁ λαγωὸς, ὡς πτήσσω τὸ φοβοῦμαι. 335
σὺ ἐπαινεῖς τὰ κρέη σου καὶ σὲ ὑπερυψόνεις·
ἡ μαρτυρία γὰρ ἡ σὴ οὐδ᾽ ὅλως ἀληθεύει·
καὶ γὰρ τὰ κρέατα τὰ σὰ κακόψητα ὑπάρχουν
καὶ μᾶλλον κακοστόµαχα, ἀργὰ εἰς τὸ χωνεῦσαι.
τὸ δὲ ἐμὸν τοῦ ἐλαφιοῦ ἀσύγκριτον ὑπάρχει· 340
ἐπάνω εἰς τὰ κρέατα τῶν τετραπόδων ζώων,
ὅπερ ἐσθίουν ἄνθρωποι, ἔνε τὸ ἐδικόν µου.
ἀλλὰ καὶ τὸ δερµάτιν µου ἔχουν εἰς πᾶσαν χρείαν,
εἰς κόρδας καὶ ζωνάρια, καὶ ἄλλα τούτων ὅσα,
ἀσκοπουγκίτσια μικρὰ ἅτιν᾽ ἴσχαν βαστάζουν, 345
ἣν οἱ ἄνθρωποι βαστάζουσιν νὰ ἅπτουν τὴν ἱστίαν.
εἰ δὲ τυχὸν ὀφίδια νὰ ἔνε εἰς τὸ σπήτιν,
καὶ ἄψουσιν μετὰ πυρὸς τὸ κέρας µου ἀπέσω,
ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ κέρατος φεύγουσιν παραυτίκα
καὶ πλέον οὐδὲν δύνονται ἐκεῖ νὰ ἐμφωλεύσουν.“ 350
ὁ χοῖρος δὲ ὡς ἔστεκεν κ᾿ ἡ ἔλαφος' ἐλάλει,
ἀγανακτήσας ἔφησεν καὶ τῇ ἐλάφῳ λέγει
„ἀνέντροπε, κοψόουρε, ἔβγα ἀπὸ τὴν µέσην·
καμμιὰν οὐκ ἔχεις ἐντροπὴν ἀλλ᾽ οὐδὲ σωφροσύνην,
τὴν κολοβήν σου τὴν οὐρὰν ἀείποτε σηκόνεις, 355
καὶ φαίνεται ὁ κῶλός σου καὶ πάντες σὲ γελοῦσιν.
αρκεῖ σε λέγειν τὰ πολλὰ, ἄφες κ᾿ ἐμὲν νὰ εἴπω
μικρὰ καὶ ὀλιγούτσικα καὶ κοντολογηµένα·
καὶ πρὸς τὴν γνώσιν τὴν ἐμὴν φθέγξοµαι λόγους τούσδε.
καυχᾶσθε κ᾿ ὑπεραίρεσθε ἔξω ἀπὸ τὸ δέον 360
ἡ ἔλαφος καὶ ὁ λαγὸς διὰ τὰ κρέατά σας,
καὶ ψεύδεσθε, κοµπόνεσθε τοὺς ἀκούοντας πάντας.
οἱ πάντες γὰρ ἠξεύρουσιν, μικροί τε καὶ μεγάλοι,