Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/170

––148––

καὶ πολεμεῖ µέγαν κακὸν καὶ πλεῖόν τε ζηµίαν
καὶ ἀδικίαν ἄπειρον εἰς τοὺς πτωχοὺς ἀνθρώπους.“
ὁ κάτης ἐφοβήθηκεν, φεύγει ἀπὸ τὸ µέσον,
ἐξῆλθεν καὶ ἐστάθηκεν μετὰ τοῦ συνεδρίου. 195
ἀκούσασα ἣ ἀλωποῦ τὰς ὕβριτας τοῦ σκύλου
ἐν ταπεινῷ τῷ σχήµατι εἰσῆλθεν εἰς τὸ µέσον
καὶ πονηρὰ καὶ τροπικἁ ἐφθέγξατο τοιαῦτα
„τί ἔνε, σκύλε, τὸ λαλεῖς, τί ἓν τὸ τζαμπουνίζεις;
σκύλον σὲ λέγουν ὄνομα, ἀληθῶς σκύλος εἶσαι, 200
καὶ γὰρ κατὰ τὸ ὄνομα ἔχεις τὴν πολιτείαν.“
καὶ ταῦτα μὲν ὡς ἤκουσεν τῆς ἀλωποῦς λεγούσης,
προσµειδιάσας ὕστερον τούτους τοὺς λόγους εἶπεν
„ἐξέβης, ἡ κύρ᾽ ἀλωποῦ νὰ μᾶς φιλοσοφήσης;
ποῦ ἔμαθες τὰ γράµµατα, ποῦ ἔμαθες τὴν τέχνην͵ 205
γραμματικὴν, ῥητορικὴν, οὕτως νὰ συντυχαίνης;
κ᾿ ἐπάνω εἰς τὴν δύναμιν καὶ φόβον βασιλέως
καὶ τῶν λοιπῶν τὴν ἐντροπὴν πολλὰ μοῦ συντυχαίνῃς.
λέγω ν᾿ ἀφήσω τὰ πολλὰ, νὰ παραβλέψω πάντας,
νὰ σύρω τὸ δερµάτιν σου, νὰ σύρω τὴν οὐράν σου, 210
καὶ νὰ τὸ δώσω τὸν γναφεὰ, τὸν δερµατογουνάρην,
νὰ σὲ δαµάσῃ ἡ ἄσβεστος καὶ νὰ σὲ κάψῃ ἡ στύψις,
καὶ νὰ ξεχάσῃς τὴν πολλὴν 'ψηλὴν φιλοσοφίαν.“
στραφεῖσα ἡ ἀλώπεκα τὸν σκύλον ταῦτα λέγει
„πολλὰ πολλὰ 'περαίρεσαι, σκύλε µαγαρισμένε. 215
πολλὰ καυχᾶσαι, φλύαρε, σαλιαρομυξάρη·
καυχᾶσαι ὅτι κυνηγᾷς λαγοὺς καὶ ἄλλα ζώα,
πέρδικας καὶ χηνάρια καὶ ἄλλα τῶν ὀρνέων,
καὶ ἀγαποῦν σε τὰ πολλὰ καὶ ὁμαλίζουσίν σε.
ἀλλ᾽ ὅταν σ᾿ εὕρουν εἰς μικρὸν πταίσιµον εἰς τὸ σπήτιν. 220
καὶ κλέψῃς τίποτε νὰ φᾷς ἢ τίποτε νὰ ᾽γγίσης,