Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/155

––133––

ἐνδύνομαι τὰ ῥάσα μου, κουρεύομʼ ἀπατή μου,
βαστῶ σταυρὸν καὶ πατερμᾶ, φορῶ καὶ τὸ μαντί μου, 300
καὶ δείχνω μεγαλόσχημη καὶ ʼμοιάζω σὰν ʼγουμένη,
κʼ εἰς τὴν καρδιά μου πονηριὰ ποσῶς δὲν ἀπομένει.“
ἰδὼν ὁ λύκος ἀληθῆ καὶ καθαρὰν καρδίαν,
τὴν πρὸς θεὸν εὐλάβειαν καὶ τὴν ἐξαγορίαν,
καὶ σπλαγχνικά ἐδάκρυσε καὶ ἐλυπήθηκέ την, 305
ἄνοιξε ταῖς ἀγκάλαις του καὶ προσεδέκτηκέ την.
„ἄμε, σοῦ λέγω σήμερον, νᾆσαι εὐλογημένη,
κι ἀπʼ ὅλα σου τὰ κρίματα νᾆσαι συγχωρεμένη.“
λέγει καὶ ταῦτα πρὸς αὐτήν „κυρία μου μεγάλη,
λαμπάδα εἶσαι ἀναφτὴ, μὲ δίχως μανουάλι. 310
τὴν πόρνην καὶ τὸν Μανασσῆ ἐσὺ τοὺς ἐμιμήθης,
τὰ κρίματά σου εἶπές τα, κατὰ τὰ ἐθυμήθης.“
τότες ἐστάθηκαν ὁμοῦ κʼ οἱ δύο συβαστῆκαν
κι ἀπʼ ὅλα τους τὰ κρίματα αὐτοὶ συγχωρεθῆκαν.
λέγουσι καὶ τὸν γάδαρον, „ἔλα καὶ σὺ, καλέ μου, 315
καὶ ὅλα σου τὰ κρίματα στάσου κι ἀνάγγειλέ μου.
ἰδὲς, θυμήσου τα καλὰ καὶ μὴν ἀλησμονήσῃς,
κι ἀπʼ ὅλα σου τὰ κρίματα κανένα μὴν ἀφήσῃς.“
ὁ λύκος τότε παρευθὺς ἐκάθισε κοντά τους,
φέρνει τὸν νομοκάνονα, θέτει τον ἔμπροστά τους, 320
λέγει, „κυρὰ, συντέκνισσα, βλέπε νὰ μὴν κοιμᾶσαι,
τὰ λόγια, ποῦ σοῦ θέλει ʼπῇ, κάμε νὰ τὰ θυμᾶσαι.“
εὐθὺς ὁ λύκος ἔπιασε χαρτὶ καὶ καλαμάρι,
γαδάρου τʼ ἁμαρτήματα ἐγγράφως γιὰ νὰ πάρῃ.
σὰν εἶδεν ὁ κὺρ γάδαρος, δὲν εἶχε τί ποιήσῃ, 325
καὶ λέγει ταῦτα πρὸς αὐτοὺς ἐν ἐξομολογήσει.
„ἐμένα ὁ ἀφέντης μου ἔπιανε κʼ ἐστρωνέ με
καὶ μέσα τὸ μεσάνυκτον ʼς τὸν κόπον ἔβανέ με,
καὶ φόρτονέ με λάχανα, σέλινα καὶ ἀντίδια,
σπανάκια, μαρουλλόφυλλα, ῥάπανα καὶ κρεμμύδια· 330
κʼ ἐγὼ ἀπὸ τὴν πεῖνά μου ὁποῦ ʼχα σὰν τὸ σκύλο
ἐγύριζα τὸ στόμα μου κʼ ἥρπουν κομμάτι φύλλο.
αὐτός σὰν ἦτον ἄτυχος, πάντα ἐβίγλιζέ με,