Ἐπὶ τῶν χλωρῶν βουνῶν τὰς θυμέλας τὰς μεγάλας καίει θεῖ’ ἀρώματα ἡ ὡραί’ Αὐγή. Νέον Ἔαρ ποθεινὸν τῇ προτείνει τὰς ἀγκάλας, καὶ μὲ ζῶντα χρώματα ἐστολίσθ’ ἡ Γῆ. Εἰς τὰς φλέβας τοῦ Παντὸς σφύζει τῆς ζωῆς τὸ νᾶμα, καὶ αὐτοὺς τοὺς χάλικας γονιμοποιοῦν· κ’ εἰς τὰ στήθη του ἐντὸς μύρι’ ἄνθη ἐν τῷ ἅμα μὲ ποικίλους κάλυκας τώρ’ ἀναβιοῦν.
