Καὶ κλαίγει “Κὺρ Χειμώνιε, δὲν σὲ ἀγαπῶ!” Καὶ δὲν τὸν ὑπανδρεύεται. Διατί; Διότι!— Τὸ Καλοκαῖρι τ’ ὄμορφο πάλιν θὰ φανῇ, τ’ ἀγαπητὸ κοπέλι της. καὶ στῶν πουλιῶν τὴν εὔθυμη καὶ γλυκειὰ φωνὴ θὰ κινηθοῦν τὰ μέλη της, νὰ γενῇ ἡ πρώτη.
