Ἂν λείψῃ μιὰ διεύθυνση σ’ αὐτὸ ἀπ’ τὴν ψυχή, σπαρταρᾷ στὸ χῶμα. Τ’ ἄκουσ’ αὐτὰ καὶ ’γέλασε καὶ εἶπε μὲ καλὴ τὸ κορμὶ καρδία. — Καϋμένα, μὴν ’παινεύεσθε καὶ σᾶς περνᾷ πολὺ ἄλλος στὴν ἀξία. Θεὸς ἂν δὲν σᾶς ἔπλαττε σ’ ἐμένα κολλητά, καὶ μὲ τέτοια δῶρα, θὰ ἦσθε σεῖς; Θὰ ἤσανε τὰ ἔργα σας αὐτά, ποῦ καυχιέσθε τώρα;
