Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/305

293

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ.

(Δημώδης καλογηρικὴ παράδοσις.)

Οἱ Ἅγιοι στὸν οὐρανὸ
συνάχθηκαν ἕνα πουρνὸ
’μπρὸς στοῦ Θεοῦ τὸ δῶμα.
Τάκ, τοῦκ! Τὴν θύρα του χτυποῦν:
Ἔχουνε κἄτι νὰ τοῦ ’ποῦν—
Μήπως κοιμᾶτ’ ἀκόμα;

“Καὶ βέβαια! Ἀπὸ τεμπελιὰ
κι’ ἀπὸ κοιμῆσ’ ἄλλη δουλειὰ
τοῦ Λόγου του δὲν κάνει!”
(Ὁ Ἅγιος Κασσιανὸς
τὸ εἶπε, ποῦ τοῦ καθενὸς
τὴν γνώμη προλαμβάνει.)

“Λέν, εἰς παμπάλαιον καιρὸν
πῶς μιὰ δουλειὰ ἐξ ἡμερῶν
ἐπῆρεν εἰς τὰ χέρια.
Κ’ ἔκτισε κῦμα καὶ στεριά,
κ’ ἔπλασ’ ἀνθρώπους καὶ θεριά,
κ’ ἐγυάλισε τ’ ἀστέρια.