Διαφανὴς πτυχοῦτ’ ἐσθὴς
περὶ τ’ ἁβρά των μέλη·
ὡς δίδυμος ἀστήρ, ληφθεὶς
ἐν ἀραιᾷ νεφέλῃ,
ὁ θησαυρὸς ὁ τῶν στηθῶν,
ἀπελευθέρωσιν ποθῶν,
προφαίνεται διᾴττων
διὰ τῶν ὑφασμάτων.
Ὡραῖα θάλλουν κι’ ἀνθηρὰ
τῶν παρειῶν τὰ μῆλα·
ὡς ῥόδα σχάζουν πορφυρᾶ
τὰ χείλη των αἱμύλα.
Ἐλικοβόστρυχος ἀνθεῖ
ἡ κόμωσίς των ἡ ξανθή,
καὶ σπινθηρίζει τ’ ὄμμα
ὡς τ’ οὐρανοῦ τὸ χρῶμα.
Ὁ στρόβιλός των ἐλαφρὸς
δονεῖτ’ ἐπὶ πνευμάτων·
ὁ τῆς ἐσθῆτός των ἀφρός,
κατὰ τὸ δίνημά των,
πότ’ ἐπαρθεὶς ἐπὶ πολύ,
ἐρώτων πόθους προκαλεῖ,
καὶ πότε περιβάλλει
τὰ θελκτικά των κάλλη.
