Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/268

256

Ο ΣΟΦΙΑΝΟΣ.

ΤΗι ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΟΤΑΤΗι ΜΗΤΡΙ, ΔΙΗΓΗΣΑΜΕΝΗι,

(Τὴν Ἑλληνικὴν ταύτην παράδοσιν.)

Ὡσὰν τὴν ἄπιστη γυναίκ’ ἄλλο κακὸ
δεν ἔγεινε στὴν γῆ στὴν οἰκουμένη!
Τὸν ἄνδρα της ἀφήνει, τὸ ἀφεντικό,
καὶ μὲ τὸν Λάμπο, εἶν’ ἐρωτεμμένη.
Καί, τὴν ἀλήθει’ ἂν θέλῃς, ἀπ’ ἀναποδιά!
Ἕν’ ἄλλο δοῦλο ἔχ’ ἀφέντη στὴν καρδιά,
μὰ εἶν’ αὐτὸς ἐντροπαλὸ κοπέλι.
Δὲν ’ξεύρει τὸ κακό, ἢ δὲν τὸ θέλει.

Τὰ χέρια τἄχει μόνο διὰ τὴν δουλειά·
τὸν νοῦ του μόνο δι’ αὐτὸ ποῦ πρέπει.
Τὸν στέλλουν κἄπου; Δὲν ἀργεῖ οὐδὲ σταλιά·
οὐδὲ δεξιὰ κι’ ἀριστερά του βλέπει.
Μονάχ’ ἂν τύχῃ νὰ περάσ’ ἀπὸ ναό,
τότ’ ἔχ’ ἀφέντη του, νομίζεις, τὸν Θεό.
Κ’ ἐμβαίνει μὲ χαρὰ καὶ προθυμία
γιὰ νὰ λειτουργηθῇ στὴν ἐκκλησία.