Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/242

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
230




ΓΕΩΡΓΙΩι ΖΑΡΙΦΗι, ΤΩι ΣΕΒΑΣΤΩι ΚΗΔΕΜΟΝΙ.

(Κατὰ την 23ην Ἀπριλίου 1881.)

Ποῦ πᾶτε, βρὲ διαλογισμοὶ κ’ αἰσθήματα μ’ ἀκέρῃα,
γοργοὶ σὰν τοὺς σταυραετούς, θερμὰ σὰν τὰ ’ξαφτέρια,
κ’ ἐγὼ δὲν σᾶς προφθάνω;
Μὴ ’βρόντησεν Ἑλληνικὸ στὴν Ἥπειρο κανόνι,
κι’ ὁ Θεὸς λεβέντας εὐλογεῖ, λεβέντας στεφανόνει
στὸν Ὄλυμπον ἐπάνω;

Μὴ ’νδύθηκε νέο κορμὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Κανάρη
καὶ μὲ τ’ ἀτρόμητο δαυλί, τὸ φοβερὸ κοντάρι
στὰ κύματα προβάλλει;
Μὴ στοὺς ἀνέμους ’τίναξε μιὰν ἐχθρικὴν ἀρμάδα,
κ’ ᾑ φλόγαις της ἐφέξανε κ’ ἐφάνηκ’ ἡ Ἑλλάδα
ἀνδρεία καὶ μεγάλη;

Γιὰ σὺ γλυκοχαιρέτα την! Σὺ ’πές της ἀπὸ ’μένα:
ἕνα Θρᾳκόπουλ’ ἅπωσε χέρι’ ἁλυσοδεμένα
κ’ ἕνα στεφάνι πλέκει.