ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΝΕΑΝ ΚΟΡΗΝ.
(Τὴν Δεσποινίδα A. von F * * *)
Μὴ σ’ ἀπατᾷ ἡ θάλασσα,
ποῦ ’μοιάζει τὸν καθρέφτη·
ποῦ παίρνει ζέστη καὶ θωριὰ
ἀπὸ τὸ φῶς, ποῦ πέφτει
στὴν ἐπιφάνειά της.
Βαθιὰ βαθιὰ εἶναι φοβερή,
εἶναι σκοτεινή, εἶναι κρύα!
Παίζει μ’ ἀνθρώπων σκελετά,
κ’ ἔχ’ ἕνα καρχαρία
’σὲ κάθε μιὰ σπηλῃά της!
Μὴ σ’ ἀπατάει κ’ ἡ καρδιά,
π’ ἀναγαλλιάζ’ ἐμπρός σου·
ποῦ, παίρνοντας τὴν ἔκφραση
ἀπὸ τὸ πρόσωπό σου,
δείχνει θερμὴ καὶ τίμια.
Εἶναι ψυχρὴ σὰν θάλασσα,
στὰ σκοτεινά της βάθη·
καὶ θρέφ’ ἡ κάθε δίπλα της
ἐπιθυμιαὶς καὶ πάθη—
Χειρότερ’ ἀπ’ ἀγρίμια!..
|
