Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/237

225

ΠΡΟΣ ΝΕΟΝ ΕΛΛΗΝΑ.

(Τὸν Κ^ον Π. Ρ. σπουδαστὴν ἐν Γερμανίᾳ.)

Ἐπειδὴ καὶ σ’ ἀγαπῶ,
κ’ εἶμαι φίλος τῆς γενιᾶς σου,
ἄκουσέ μου νὰ σὲ ’πῶ
κἄτι τι γιὰ τὰς σπουδάς σου.

Στὴν Εὐρώπη μὴ θαρρεῖς
πῶς τὴν γνώση, σὰν σφουγγάτο,
σὰν μπουρέκι θὰ τὴν βρῇς
κενωμένη μέσ’ στὸ πιάτο.

Ὁ σοφός, κάθε φορὰ
ποῦ μιὰν ἐπιστήμη γράφει,
βάλλει μόνο τὴν σπορὰ
μέσ’ στὸ ἴδιο του χωράφι.

Μὲ φραγὴ τήνε σφαλνᾷ,
μὲ μιὰ θύρα τὴν κλειδόνει,
μὴν τὴν βλάψουν τὰ χτηνά,
κ’ οἱ ἀνήξεροι γειτόνοι.