Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
213
ΠΡΟΣ ΤΟΝ...ΟΣΤΙΣ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ.
(Ἐν * * * 22 Μαΐου 1882.)
Κρῖμα στ’ ὡραῖο τὸ χαρτί,
στὸ μαῦρο τὸ μελάνι,
καὶ στὴν γραφὴ τὴν διαλεχτή,
ποῦ εἶχα κάνει!
Κρῖμα στὰ λόγια τὰ γλυκά,
νοῦ καὶ καρδιὰ γεμάτα!
Ἦσαν γιὰ ’μάτι’ ἀρχοντικά,
’φτιὰ ντελικάτα.
Μὰ σύ ’χες ’μάτια ’σφαλιχτὰ
γιὰ τῶν Μουσῶν τὴν χάρη,
καὶ μόνο γι’ ἄχερ’ ἀνοιχτὰ
καὶ γιὰ κριθάρι.
Εἶχες μικρὴ φιλοτιμιὰ
καὶ ἀκοὴ μεγάλη—
’Μβῆκεν ἡ ποίησ’ ἀπ’ τὴν μιά,
’βγῆκ’ ἀπ’ τὴν ἄλλη!
