Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
208
Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ.
Εἶχεν ἔγκυο κεφάλι,
πόνους εἶχε στὴν καρδιά,
κ’ ἔχει ῥίψει τὰ παιδιὰ
ὅπου κι’ ὅπως τοὖρθε πάλι!
Κ’ ἔχει κάμει τὰ τραγούδια,
σὰν τὴν γάτα, ποῦ γεννᾷ
μονομιᾶς στὰ σκοτεινὰ
δεκοχτώ στραβὰ γατούδια!
Τί περίδρομος σὲ πιάνει
κάθε ’λίγο, ποιητή,
καὶ ’ξοδιάζεις τὸ χαρτὶ
καὶ σκορπίζεις τὸ μελάνι;
Μὲ τοὺς ἤχους ποῦ μᾶς κρούεις,
τὸ βιολί σου καταλεῖς:
Τὰ τραγούδια ποῦ λαλεῖς,
σὺ τὰ λὲς καὶ σὺ τ’ ἀκούεις.
