ὅλη νύχτα μὲ τ’ ἀστέρια, μὲ τὸν ἥλιο τὸ ταχύ! Κ’ ἐκεῖ δὰ ποῦ ’ξημερόνει, κ’ ἡ ἀγάπη δὲν ’μερόνει, ’βγαίνω στὸ χλωρὸ βουνὸ καὶ τὴν τέχνη μ’ ἀρχινῶ: Παίρνω ῥόδα, παίρνω κρίνα, παίρν’ ἀπ’ τὸν Θεὸ μι’ ἀκτῖνα, μιὰν Ἀγάπη πλάττω ’δώ, καὶ γλυκὰ τῆς τραγουδῶ.
