Βλέπε, πῶς μὲ κάθε τρόπον τὰ μελίσσια, τὰ λουλούδια, τὰ στοιχεῖα αὐτὰ τοῦ κόσμου μ’ ἐνθυμίζουν τῶν ἀνθρώπων ταὶς χαραὶς καὶ τὰ τραγούδια μὲ τὴν λύπη ποὖν’ ἐντός μου! Ὁ καθένας προοδεύει· ὅπως εὕρ’ οἰκονομιέται, κ’ ἔκαμ’ ἔρωτα γιὰ νἄχῃ. Ἡ καρδιὰ μ’ ὅλο γυρεύει· κι’ ἀγαπᾷ κι’ ἀνταγαπιέται, κ’ εἶναι πάντοτε μονάχη!
