’Βγάλ’ τον! Δὲν ἀξίζει γιὰ παιδί. Βλέπεις, μ’ ἐμποδίζει στὴν σπουδή!” Μ’ ἄκουσ’ ὁ Θεός μου: Φλογερό, σὰν λαμπάδ’, ἐμπρός μου τὸν θωρῶ. “Χά! π’ ἀνάθεμά σε, φλογικό! Σὺ βεβαίως θἆσαι τὸ κακό! “Κι’ ἄλλος πρὶν σ’ ἐγγίσῃ καὶ καῇ, διές, πῶς θὰ σὲ σβύσῃ μιὰ πνοή.” Ἔτσι τοῦ φωνάζω, καὶ φυσῶ: Ἔσβυσε κυττάζω τὸ μισό. Τὸ φυσῶ καὶ πάλι· πλὴν ἀλλὰ
