Ἦλθαν τὰ νέφη στοῦ Βοριᾶ τ' ἀλόγατα καβάλλα, κ’ ἐξεπεζέψανε βαριὰ στὰ ὄρη τὰ μεγάλα. Καθένα σὲ κορφὴ κοντὰ ὠχυρωμέν’ ἀχνίζει· καθέν’ ἀστράφτει καὶ βροντᾷ καὶ πόλεμον ἀρχίζει. Ῥίπτουν γιὰ σκάγια τὴν βροχή, γιὰ βόλια τὸ χαλάζι, καὶ πλημυρρᾷ στὴν ἐξοχὴ καὶ τὰ σπαρμέν’ ἁρπάζει. ‘Βγαίν’ ὁ γεωργὸς, ἀντὶ σπαθί, μ' ἕνα τσαπὶ καὶ φτυάρι— Ποιὸς εἰμπορεῖ ν' ἀντισταθῇ σ’ ὁρμητικὸ χειμάρρι;
