Ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη διαλαλεῖ ὁ Γέρο-κοῦκκος πάλι, κ’ εἰς ἕνα γάμο προσκαλεῖ κάθε πουλὶ ποῦ ψάλλει. Κ’ οἱ καλεσμένοι φτερωτοὶ στὴν ἐξοχὴ τραβοῦνε, γιὰ νὰ χαροῦνε τὴν γιορτή, τοὺς γάμους νὰ χαροῦνε. Φοροῦν τὰ δένδρα γιορτερὰ μοσχάτα τὰ λουλούδια, καὶ τὰ φυτὰ τὰ δροσερὰ διαμάντινα πρεπούδια.
