Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/117

105

ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ! ΩΡΑ ΣΟΥ ΚΑΛΗ!

’Φουρτούνιασεν ἡ θάλασσα κ’ ἐβουρκωθῆκαν τὰ βουνά!
Εἶναι βουβά τ’ ἀηδόνια μας καὶ τὰ οὐράνια σκοτεινά,
κ’ ἡ δόλια μου ’ματιὰ θολή—
Παιδί μου! Ὥρα σου καλή!

Εἶναι φωτιὰ τὰ σπλάχνα μου, καὶ τὸ κορμί μου παγωνιά!
Σαλεύ’ ὁ νοῦς μου, σὰν δενδρί ποῦ στέκ’ ἀντίκρυ στὸν Χιονιά,
καὶ εἶναι ξέβαθο πολύ—
Παιδί μου! Ὥρα σου καλή!

Βοΐζει τὸ κεφάλι μου, σὰν τοῦ χειμάρρου τὴν βοή!
Λειποθυμᾷ ἡ καρδούλα μου, καὶ μοῦ ἐκόπηκ’ ἡ πνοή,
στὸ ὑστερνὸ σου τὸ φιλί—
Παιδί μου! Ὥρα σου καλή!...