ἕλκος δὲ ξυνέδησεν, ἀπὸ σφετέρου κολεοῖο 1040
λυσάμενος τελαμῶνα κατήορον· ἐκ δ’ ἐφαάνθη
ἄλλος ἐπὶ προτέρῳ πεποτημένος· ἀλλά μιν ἥρως
Εὐρυτίδης Κλυτίος—πρὸ γὰρ ἀγκύλα τείνατο τόξα,
ἧκε δ’ ἐπ’ οἰωνὸν ταχινὸν βέλος—αὐτὰρ ἔπειτα
πλῆξεν· δινηθεὶς δὲ θοῆς πέσεν ἀγχόθι νηός. 1045
τοῖσιν δ’ Ἀμφιδάμας μυθήσατο, παῖς Ἀλεοῖο·
«Nῆσος μὲν πέλας ἧμιν Ἀρητιάς· ἴστε καὶ αὐτοὶ
τούσδ’ ὄρνιθας ἰδόντες. ἐγὼ δ’ οὐκ ἔλπομαι ἰοὺς
τόσσον ἐπαρκέσσειν εἰς ἔκβασιν. ἀλλά τιν’ ἄλλην
μῆτιν πορσύνωμεν ἐπίρροθον, εἴ γ’ ἐπικέλσαι 1050
μέλλετε, Φινῆος μεμνημένοι, ὡς ἐπέτελλεν.
οὐδὲ γὰρ Ἡρακλέης, ὁπότ’ ἤλυθεν Ἀρκαδίηνδε,
πλωίδας ὄρνιθας Στυμφαλίδας ἔσθενε λίμνης
ὤσασθαι τόξοισι, τὸ μέν τ’ ἐγὼ αὐτὸς ὄπωπα.
ἀλλ’ ὅγε χαλκείην πλατάγην ἐνὶ χερσὶ τινάσσων 1055
δούπει ἐπὶ σκοπιῆς περιμήκεος· αἱ δ’ ἐφέβοντο
τηλοῦ, ἀτυζηλῷ ὑπὸ δείματι κεκληγυῖαι.
τῶ καὶ νῦν τοίην τιν’ ἐπιφραζώμεθα μῆτιν·
αὐτὸς δ’ ἂν τὸ πάροιθεν ἐπιφρασθεὶς ἐνέποιμι.
ἀνθέμενοι κεφαλῇσιν ἀερσιλόφους τρυφαλείας, 1060
ἡμίσεες μὲν ἐρέσσετ’ ἀμοιβαδίς, ἡμίσεες δὲ
δούρασί τε ξυστοῖσι καὶ ἀσπίσιν ἄρσετε νῆα.
αὐτὰρ πασσυδίῃ περιώσιον ὄρνυτ’ ἀυτὴν
ἀθρόοι, ὄφρα κολῳὸν ἀηθείῃ φοβέωνται
νεύοντάς τε λόφους καὶ ἐπήορα δούραθ’ ὕπερθεν. 1065
εἰ δέ κεν αὐτὴν νῆσον ἱκώμεθα, δὴ τότ’ ἔπειτα
σὺν κελάδῳ σακέεσσι πελώριον ὄρσετε δοῦπον.»
Ὧς ἄρ’ ἔφη· πάντεσσι δ’ ἐπίρροθος ἥνδανε μῆτις.
ἀμφὶ δὲ χαλκείας κόρυθας κεφαλῇσιν ἔθεντο
δεινὸν λαμπομένας, ἐπὶ δὲ λόφοι ἐσσείοντο 1070
1044 αὐτικ’ ἔπειτα Matthiae: εἶθαρ ἔπειτα O. Schneider: εὖτ’ ἂρ ἐπέπτη Merkel: Herwerden versum omitti vult 1050 γ’ Brunck: κ’ codd. 1055 πλατάγην L G: πλαταγὴν vulg. Et. Magn. s. v.
